8 augustus 2017
Toen onze overheden in 1973 de behoefte voelden aan bijkomende woningen voor bejaarde echtparen dacht men gelukkig ook aan het gezegde dat men oude bomen niet mag verplanten. Men zou de nog op te richten woningen spreiden over onze voornaamste woonkernen zodat de gegadigden nadien niet zouden worden vervreemd van hun vertrouwde omgeving.
Men zou de op te vangen bejaarden de gelegenheid geven hun voorkeur uit te drukken zodat zij aan het gemeenschapsleven van hun keuze konden blijven deelnemen. Dat hierbij onze Ouden Briel niet over het hoofd werd gezien was bijzonder lovenswaardig en kon de integratie slechts bevorderen.
Op de Ouden Briel beschikte onze toenmalige C.O.O. over een terrein dat vroeger toebehoorde aan de familie Buggenhout. Om de plannen ten uitvoer te brengen volstond het enkele oude aanhorigheden te laten slopen en een pietluttig perceeltje grond aan te kopen. Aan die voorwaarden was einde 1974 reeds voldaan, maar later zouden enkele perikelen met de aannemer van de bouwwerken toch nog voor enige vertraging zorgen. Dat alles was allemaal spoedig vergeten toen in het voorjaar van 1978 ook op de Ouden Briel de eerste huisjes konden worden in gebruik genomen. Briel verkreeg een kleine, maar zeer rustige woonwijk die toegankelijk is langs de Veerstraat. De wijk is weliswaar niet vatbaar voor uitbreiding, maar onze bejaarden vinden er de betrachte geborgenheid midden een vleugje groen en hun oude woonkern. De omgeving lijkt veeleer op een afgeschermd woonpark waar het aangenaam is te verpozen. Welk bezwaar zou men dan kunnen hebben tegen Brielpark ? Zo is er toch maar één en men zal het ook nooit elders zoeken.