1951 - 2021
François zijn roots lagen in de streek op de scheiding tussen Antwerpen en de Voorkempen. Hij werd geboren te Schoten. Het zijn die wortels die zijn interesse wekten. Hij begon zijn stamboom na te speuren en werd zo in de eerste plaats aangetrokken tot de genealogie. Door zijn huwelijk kwam hij in Buggenhout terecht. Hij werkte bij de douanediensten en zijn werkplaats lag in Dendermonde, waar hij steevast met de fiets naartoe reed. Bij het optrekken van de wijk “De Mosten” vonden heel wat jonge gezinnen er een woonplek, en François betrok samen met zijn echtgenote Nicole een woning in een zijstraat die later de naam ‘Brede Eik’ zou krijgen. Met drie kinderen was het familiegeluk compleet. Door die verbintenis met Buggenhout werd François lid van de heemkring. Hij zou nog een stapje verder gaan en zijn diensten aanbieden. Eind 1995 trad hij toe tot het bestuur als medewerker. Zijn naam verscheen voor het eerst op de achterflap van het nummer 2 van 1996. Hij had zijn inbreng duidelijk afgebakend: achter de schermen waar het nodig zou zijn. Tot april 1998 woonde hij vergaderingen bij. Maar dat was niet helemaal zijn ding. Hij wou liever iets op eigen tempo bijbrengen aan de werking van Ter Palen. Daarom werd hij geen lid van de VZW: zijn doel was leemtes op te vullen in plaats van de hoop te vergroten. Hij sprong in op evenementen waar hulp nodig was, bij de bedeling van de jaarboeken, op de tentoonstellingen of in het museum. Waar iemand te kort was, daar moest je François voor vragen. Hij zette zich op vraag van de voorzitter ook aan het intikken, in die periode dat de computer niet overal gemeengoed was. Hij had zelf zijn stamboom gedigitaliseerd. Hij zat er niet mee in om stelselmatig gegevensbronnen voor de heemkring in te voeren in bestanden. Op de vergadering van november 2005 laat François weten dat zijn naam niet meer achteraan in het tijdschrift hoeft. Hij blijft verder gegevens verwerken op de PC, maar dat hoeft niet benadrukt te worden. Stilletjes doet hij voort. Tot berichten doorsijpelen dat het niet zo goed meer lukt. Noodgedwongen geeft François het intikken van gegevens op. Samen met vele andere dingen die heel moeilijk worden. Een proces van stilletjes aan afscheid nemen…
Ter Palen is hem dankbaar voor dat stille werk achter de schermen.
Dankjewel, François.